W 1981 roku, na krótki moment w naszej historii pojawiła się szczera próba wcielenia w życie idei samorządności politycznej i ekonomicznej, bez klasowych i kulturowych przywilejów. Pierwsza „Solidarność” opracowała i przegłosowała program odpowiadający na potrzeby wszystkich jej członków(-iń). Wsparta siłą 10 milionów ludzi zaproponowała inną, alternatywną wizję Polski, opartą m.in. na samozarządzaniu, równym dostępie do usług publicznych, a także ochronie środowiska i rozwoju społecznym poprzez kulturę i edukację. Ten bezprecedensowy projekt został gwałtownie przekreślony przez stan wojenny, a po ’89 idea demokracji bezpośredniej została ostatecznie odsunięta na dalszy plan, również przez elity „Solidarności”, które chętnie wdrażały wzorce neoliberalnego kapitalizmu, skutecznie odcinające obywateli od idei i możliwości uspołeczniania państwa.
W 2017 roku powstał spektakl „Solidarność. Nowy projekt”. Jego scenariusz został oparty się na stenogramach z I Krajowego Zjazdu Delegatów Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, który obradował w gdańskiej Hali „Olivia” w dwóch turach: od 5 do 10 września i od 26 września do 7 października 1981 roku. Zamiarem realizatorów(-ek) było, wychodząc od doświadczenia pierwszej „Solidarności”, przemyślenie i stworzenie nowego, demokratycznego i równościowego projektu politycznego, który byłby w stanie zapobiec dalszym konfliktom i napięciom, i który zaproponowałby sprawiedliwy świat. Polskim doświadczeniem, które wyznacza taki właśnie horyzont polityczny i ekonomiczny jest pierwsza „Solidarność”.
Premiera spektaklu odbyła się 29 października 2017 roku w TR Warszawa i stanowiła inaugurację działalności Biennale Warszawa.
