W ramach realizowanych w _BW_Lab programów analizujemy i pokazujemy, jaki wpływ na procesy polityczne, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne, kulturowe wywierają nowe technologie, a także stwarzamy warunki do projektowania i eksplorowania alternatyw na styku sztuki, technologii, infrastruktury, natury, nauki i społeczeństwa.

O nas

Biennale Warszawa to nazwa interdyscyplinarnej instytucji publicznej, która istniała w latach 2017-2022.  W styczniu 2023 roku powstała Fundacja Biennale Warszawa (_BW) – organizacja pozarządowa, której celem jest zarówno zabezpieczenie, uporządkowanie i udostępnienie archiwum Biennale Warszawa, jak i kontynuacja oraz rozwój wybranych wątków programowych realizowanych wcześniej w ramach instytucji. Program _BW jest skoncentrowany wokół dwóch formatów: internetowego magazynu (_BW_Mag) publikującego teksty i materiały dotyczące relacji sztuki, technologii, społeczeństwa i polityki oraz laboratorium (_BW_Lab) zajmującego się interdyscyplinarnymi działaniami na styku sztuki, teorii, działalności badawczej, społecznej i aktywizmu politycznego wokół kwestii związanych z wpływem technologii na różne obszary życia. 

W ramach realizowanych w _BW_Lab programów analizujemy i pokazujemy, jaki wpływ na procesy polityczne, społeczne, ekonomiczne, ekologiczne, kulturowe wywierają nowe technologie, a także stwarzamy warunki do projektowania i eksplorowania alternatyw na styku sztuki, technologii, infrastruktury, natury, nauki i społeczeństwa. Naszym zdaniem potrzebujemy takiej organizacji, by oswajać lęk przed przyszłością – zdominowaną przez ponure wizje, dystopijne narracje i katastroficzne przeczucia – oraz by odzyskać sprawczość, uczyć się mądrego i świadomego korzystania z technologii cyfrowych, by służyły nam jako ludziom i planetarnym ekosystemom, a nie zabijały naszą kreatywność i inicjatywę, wpędzały nas w uzależnienia, kradły naszą uwagę i przyczyniały się do degradacji środowiskowej.

Łączymy sztukę, działalność badawczą, teoretyczną, społeczną z aktywizmem politycznym. W polu naszego zainteresowania znajdą się metodologie wypracowane przez geografię polityczną, foresight strategiczny, futures studies, ocenę technologii, design spekulatywny i systemowy, investigative art, OSINT, data science, antropologię i socjologię technologii, forensykę, sztukę i technologię, cyfrową ekologię. Szczególnie istotną rolę przypisujemy działaniom postforensycznym, które – porzucając zobiektywizowaną estetykę, stosowaną choćby przez grupę Forensic Architecture – korzystają z wideo, animacji cyfrowej, deep fake, sztucznej inteligencji, podkreślając własny, autorski charakter prac i osobisty stosunek do wydarzeń, które stają się przedmiotem badania.

_BW_Lab inicjuje eksperymenty artystyczne, przedsięwzięcia badawcze i działania aktywistyczne, w których nowe technologie stanowią zarówno (1) medium twórcze, (2) soczewkę, która pozwala wyraźnie dostrzec najważniejsze (niekoniecznie technologiczne) wyzwania i zjawiska współczesności, jak i (3) przedmiot krytycznej refleksji; od metodycznej, systematycznej analizy szans i zagrożeń związanych z nowymi technologiami w kontekście przeciwdziałania zmianom klimatycznym i adaptowania się do nich, poetykę i politykę nowych infrastruktur sieci i sztucznej inteligencji pozostających w ścisłym związku z nowymi infrastrukturami planetarnej logistyki, energetyki, wojska czy granic, odsłanianie algorytmicznych czarnych skrzynek, poddawanie analizie i krytyce nowe systemy broni autonomicznej, aż po eksperymentowanie z modelami sztucznej inteligencji i poprzez sztukę, teorię, badanie i aktywizm rozpoznawanie jej konsekwencji społecznych, kulturowych, politycznych i ekologicznych.

Wyzwania takie, jak pandemie, zmiany klimatyczne, podnoszący się poziom mórz i oceanów, zerwane łańcuchy dostaw, kapitalizm inwigilacji (Shoshana Zuboff), kolonializm danych (Ulises Ali Mejias), migracje (w tym migracje klimatyczne), wojna w Ukrainie, Gazie, Libanie, w tym cyberwojna (Svitlana Matviyenko), nie respektują granic dzielnic, państw, regionów, kontynentów czy tych wynikających z umów międzynarodowych. Dlatego w _BW_Lab przyjmujemy perspektywę planetarną. Zarazem jednak prowokujemy refleksję na temat tego, w jaki sposób to, co najbliższe, może wejść w rezonans z tym, co pochodzi z miejsc pozornie odległych geograficznie, kulturowo czy społecznie. W czasach narastających konfliktów i napięć geopolitycznych, w których technologia odgrywa pierwszoplanową rolę rodząc nowe formy planetarnej przemocy, migracji klimatycznych i ekonomicznych, metamorfozy liberalnego serca Europy w serce brunatne (której jedną z przyczyn stanowi algorytmiczna polaryzacja), wyłaniania się nowych form autorytaryzmu (również tego cyfrowego), potrzebujemy refleksji planetarnej i translokalnej, a zatem zainteresowanej tym, co nieco dalej, co mogłoby stanowić pomost łączący lokalności Warszawy z lokalnościami Bejrutu, Lagos, Gazy, Delhi, Hanoi, Lublany, Kijowa czy Kampali.

 

Zespół

Bartosz Frąckowiak
kurator, badacz, konsultant foresightu strategicznego. Bada, w jaki sposób technologie kształtują systemy społeczno-polityczne i infrastruktury, tworząc alternatywne scenariusze planetarnych przyszłości na przecięciu sztuki, technologii, społeczeństwa i polityki. Jako kurator skupia się na projektach artystycznych, które nie tylko wykorzystują nowe technologie, ale poddają je krytycznej analizie, odsłaniając ukryte mechanizmy ich działania i wpływ na społeczeństwo. W latach 2017-2022 był zastępcą dyrektora Biennale Warszawa, odpowiadając za program badawczy i współpracę międzynarodową, obecnie jest członkiem zarządu Fundacji Biennale Warszawa. W latach 2014-2017 pełnił funkcję wicedyrektora Teatru Polskiego w Bydgoszczy. W ramach Biennale Warszawa współtworzył program instytucji łączącej sztukę, badania i aktywizm społeczny, realizując projekty na temat przyszłości demokracji, pracy, migracji i technologii. W 4CF prowadzi procesy badawcze wykorzystujące różnorodne metodologie foresightu strategicznego m.in. w obszarach sztucznej inteligencji, cyberbezpieczeństwa, metaverse'u, wpływu AI na rynek pracy, przyszłości systemów żywnościowych, łańcuchów dostaw oraz przyszłości europejskich systemów przemysłowych (motoryzacyjnego, energochłonnych gałęzi przemysłu i lotniczo-kosmicznego). Prowadził też firmę Strategic Dreamers, realizującą projekty foresightowe i szkoleniowe dla takich instytucji jak British Council, Save the Children czy House of Skills. Jego teksty ukazywały się m.in. w "Dialogu", "Didaskaliach", "Autoportrecie" i "Krytyce Politycznej". Wyreżyserował m.in. spektakle: "W pustyni i w puszczy. Z Sienkiewicza i z Innych", "Afryka", "Granice", "Workplace" oraz dokumentalno-śledczy "Modern Slavery".
Ewa Kozik
kuratorka, badaczka i producentka kreatywna, której praktyka koncentruje się na przecięciu sztuki, technologii i społeczeństwa. Jej transdyscyplinarne podejście do kuratorstwa wyraża się w projektach łączących sztukę wykorzystującą technologię z zagadnieniami sprawiedliwości społecznej i ekologicznej. Istotnym elementem jej praktyki jest wykorzystanie technologii jako narzędzia do amplifikacji głosów marginalizowanych oraz redefinicji dominujących narracji. W swojej działalności szczególną uwagę poświęca eksplorowaniu inteligencji planetarnej oraz budowaniu mostów między ekosystemami ludzkimi i nie-ludzkimi poprzez wykorzystanie innowacyjnych rozwiązań technologicznych w sztuce. Obecnie współtworzy program Fundacji Biennale Warszawa oraz pełni rolę Arts Managerki w British Council. Współkuratorwała program "Smashing Wor(l)ds: Cultural Practices for re/Imagining & un/Learning Vocabularies" zrealizowany w ramach Programu UE Kreatywna Europa. Ukończyła warsztat "AI & BIASES: The Road to Algorithmic Fairness" na EUI we Florencji oraz seminarium "Cyberwitches and Feminist Technologies" w Institute for Postnatural Studies. Wcześniej pracowała jako kuratorska i producentka w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz Muzeum Rzeźby w Królikarni (oddział Muzeum Narodowego w Warszawie). Ukończyła filozofię na Trinity College Dublin oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim, uzupełnione studiami podyplomowymi z historii sztuki na Collegium Civitas i "Trenerzy Grupowi" w Laboratorium Psychoedukacji i SWPS. W latach 2021-2022 była producentką kreatywną w Biennale Warszawa, gdzie również współtworzyła i koordynowała tymczasowy Punkt Recepcyjny dla Osób Uchodźczych.
Paweł Wodziński
artysta, kurator, dyrektor publicznych instytucji kultury, autor tekstów krytycznych i teoretycznych, wykładowca. Dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu (2000-2003), Teatru Polskiego w Bydgoszczy (2014-2017) oraz Biennale Warszawa (2017-2022), interdyscyplinarnej instytucji działającej na styku sztuki, teorii, badań i aktywizmu. Członek zarządu Fundacji Biennale Warszawa. Autor kilkudziesięciu spektakli teatralnych, m.in.”Solidarność. Rekonstrukcja" (2017), "Solidarność. Nowy projekt" (2017), "Globalna wojna domowa" (2018) oraz tekstów publikowanych m.in. w „Dialogu" czy polskiej edycji "Le Monde diplomatique". Dyrektor festiwali i kurator wystaw m.in. na Praskim Quadriennale i w Narodowej Galerii Zachęta. Współkurator obydwu edycji Biennale Warszawa „Zorganizujmy naszą przyszłość!" (2019) oraz „Widzące kamienie i przestrzenie poza Doliną" (2022). Wykłada w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.