Finansjeryzacja gospodarki trwająca od lat 70. XX wieku nie jest procesem wynikającym z autonomicznej logiki ekspansji ekonomicznej. Harry Cleaver dowodzi, że stanowiła ona odpowiedź kapitalizmu na rosnąca siłę protestów pracowniczych. Polityki narzucane przez finansjerę (zaciskanie pasa, prywatyzacja usług publicznych i systemów zabezpieczenia społecznego, prekaryzacja pracy) wywołują nowe formy oporu siły roboczej. Ruchy indignados, Occupy, czy nowe partie takie jak Podemos i Syriza, w różny sposób i w różnym stopniu reprezentują sprzeciw wobec pracy w erze kapitału finansowego. Czy są w stanie wypracować skuteczną strategię oporu wobec kompleksu władzy finansjery i wspierającego ją państwa?
Wykład był częścią programu Atlas planetarnej przemocy, organizowanego przez Biennale Warszawa w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i projektu Przeciw-praca (kurator: Przemysław Wielgosz). Prowadzenie Krzysztof Król.
Harry Cleaver jest emerytowanym profesorem wydziału ekonomicznego na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. Autor publikacji podejmujących problematyke bieżących walk społecznych i krytykę ekonomii politycznej. Od lat zaangażowany w działania ruchów społecznych walczących o autonomię od instytucji pąństwowych i kapitalistycznych, m.in. ruchu zapatystowskiego w Meksyku. W Polsce ukazały się jego dwie książki: Polityczne czytanie kapitału (2011) oraz Teoria Kryzysu jako teoria walki klas (2017).
